Watership Down
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexIndex  PortalPortal  Laatste afbeeldingenLaatste afbeeldingen  ZoekenZoeken  RegistrerenRegistreren  InloggenInloggen  

 

 Beware for the terrible cutie rabbit!

Ga naar beneden 
AuteurBericht
Biscuit

Biscuit


Aantal berichten : 18

Beware for the terrible cutie rabbit! Empty
BerichtOnderwerp: Beware for the terrible cutie rabbit!   Beware for the terrible cutie rabbit! Emptywo jul 27, 2011 8:30 pm

Onrustig volgden haar ogen de kampingang. Ze liet ze geen moment in de steek. Biscuit keek om zich heen, alles volgde rustig zijn gang en het kamp was bewaakt. Toch liet de gedachte van een inval haar niet los. Biscuit zuchtte, ze was te geobsedeerd, ze wist het. Maar je wist maar nooit! Als er een inval zou gebeuren, zou deze regelrecht het kamp inzijn! Misschien moest ze eens met Diego gaan praten.Over dubbele bewaking ofzo. Ze was dan maar gewoon een Warrior, maar ze maakte zich wel terecht zorgen! Maar dat kon later ook wel. Ze sprong de open plek in het midden over en huppelde de kampuitgang door. Misschien kon ze wat eten meenemen voor de oudsten of haar Clangenoten die nu in de Nursery huisden. Ze zag wel. Vrolijk dat ze weer buiten in het bos was huppelde ze naar haar favoriete plek in het woud. Een omgevallen boomstronk die de twee oevers van een riviertje verbond. Bij de bedding groeiden allemaal lekkere plantjes. Ze boog zich voorover en nam een paar hapjes vooralleer ze de rest verzamelde voor de moederkonijnen. Zo ging ze nog twee plekjes af tot ze een indrukwekkende hoop bij haar pootjes had verzameld. Biscuit boog haar hoofd en slaagde erin om alles in een keer mee te nemen naar het kamp. Ze kon alleen niet snel springen, omdat ze dat waarschijnlijk alles verloor in de sprong. Zo traag huppeld kwam ze aan in het kamp. Ze zag de goedkeurende blikken van anderen en de trots gloeide op in haar ogen. Eerst de Elders, dan de moederkatten. Ze ging de konijnen af tot ze klaar was. Uiteindelijk huppelde ze dan maar bij het Warrir hol om daar de rest te eten. Ze wist niet goed wat te doen, ze was al eten gaan verzamelen, en de Elders en moederkonijnen waren gevoed. Wat kon ze nu nog doen? Biscuit zuchtte, en haar gelukkige gevoel verdween. Ze had werkelijk geen idee! Ze hoopte maar dat er snel iemand zou komen voor een praatje, of een bevel om iets te doen. Ze was nog maar net Warrior geworden, maar ze miste de tijd toen ze klein was. Dan waren er altijd holgenootjes waarmee je kon spelen, Ze bekeek haar vacht, van het in het bos rondstruinen was die helemaal slordig geworden, dus besloot ze maar om die eens een wasbeurt te geven. Biscuit hield pas op toen haar vacht weer een koperachtige glans op het zwart had. Toen keek ze maar weer de open plek op, waar was haar geliefde Leider eigenlijk? Ze besloot het maar eens na te vragen, ,want ze wou hem dolgraag spreken over een mogelijke kampinval. Nogmaals spiedde ze de open plek rond, maar zag nergens zijn grijze vacht. Nu ze erover nadacht, ze had hem de gehele morgen nog niet gezien! Een beetje ongerust huppelde ze naar een van de konijnen die de kampwand sterker maakten. Maar die wist het ook niet, al meende hij zich te herrineren dat hij Diego die morgen naar buiten had zien gaan. Biscuit snapte het niet, zoiets weet je toch? Nu ja, als hij naar buiten was gegaan had hij vast iets belangrijker te doen dan naar een jonkie te luisteren. Nog neerslagtiger dan daarvoren slofte ze een beetje naar het Hol dat ze nu deelde met andere, veel wijzere en oudere Warrior. Mistroostig keek ze naar de jonkies, die ondere moeders goedkeurend oog voor de kraamkamer aan het spelen waren. Ze glimlachte toen zo'n donsbolletje de open plek over stuifde en rollend tot stilstand kwam, helemaal aan de andere kant. Ze hoopte dat nu een van haar vrienden het kamp inliep. Dan konden ze nog tenminste wat doen! Opeens kwam een idee bij haar, zo dom dat ze bijna metteen weer wegdrong. Bijna. Als ze nu eens? Nee! Dat zou zelfmoord zijn! Maar, Biscuit liep het kamp uit en begon te springen richting de open plek in het woud. Vanaf hier had je een pad dat terug naar het kamp leidde, en een dat het moeras indrong! Biscuit zou het niet ingaan. Maar ze kon wel de grens aflopen en ruiken op eventueele geuren van Efrafa! Dan maakte ze zich gelijk nuttig! Met goede moed begon ze naar het Moeras te springen. Onderweg bleef ze verscheidene keren staan of er niemand achter haar aankwam. Maar ze hoorde niets dus.... Aangekomen bij het moeras haalde ze haar neus op, niet alleen woonde aan de overkant de Efrafa- Kolonie, het moeras zelf was een en al vieze geur. Steeds minder zeker van haar zaak begon ze de grens af te lopen. Onderweg bleef ze soms staan, kijkend naar de overkant, en oplettend op indringers. Biscuit haalde haar schouders op, ze was bijna bij het begin van het gebergte, en dat betekende het eind van het Moeras. Zuchtend liep ze terug via de river, waar ze de dooralles doordringende geur van zich afspoelde. Uiteindelijk hoorde ze het kampleven in de verte. Zou Diego al terug zijn? Biscuit hoopte het, want al was er niets aan de hand met de grens. De geuren van de verradlijke Efrafa-kolonie waren toch dichterbij dan ze gewend was. Veel dichterbij. Hopend dat niemand haar zou vragen wat ze gedaan had omdat ze anders weer een preel van verantwoordelijkheid zou krijgen huppelde ze het kamp stilletjes in. Niemand merkte haar tot haar grote opluchting op en ze kon rustig doen alsof ze nooit bij de verradelijk grens in de buurt was geweest.

[Voor iedereen open, maar misschien wil Diego wel graag reageren omdat hij me vroeg om eens te posten.... xD]
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Beware for the terrible cutie rabbit!
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Watership Down :: Gebieden :: Het Woud-
Ga naar: