I'm Hungry but here is food.

Langzaam kwam lotje vooruit, ze was doodop en ze had enorme pijn in haar buik. Ze had al een hele tijd niks meer gegeten en daar baalde ze van, je zou bijna zeggen dat als het nog langer doorging dat haar depressie weer terug kwam. Ze had minder dan een maand geleden haar depressie pas af weten te sluiten, maar het zat er weer aan te komen. Ze voelde dat haar pootjes haar bijna niet meer konden dragen en ze voelde bij elke stap een enorme pijnscheut. 'Volhouden Lot.' Ze probeerde zichzelf zo aan te moedigen en ze wou net door haar poten zakken en het opgeven toen ze zag dat ze bij de akkers was gekomen. Lotje slaakte een klein kreetje van geluk en ze huppelde er naartoe, het huppelen ging wel met moeite, maar ze was een konijn en ze vond dat als ze vrolijk was dat ze dan moest huppelen. Eerst besloot ze aan te vallen op de overheerlijke wortels ze in de verte zag en ze hupste er naartoe. Ze probeerde met haar poten de wortel eruit te trekken en de wortel werkte mee, Lotje zag dat ze guluk had dat de wortels net rijp waren, want waarschijnlijk zou de boer morgen al beginnen met oogsten ze zag de tracktor al klaarstaan en toch ontmoedigde dat haar niet. Ze nam haar eerste hap en ze sloot haar ogen terwijl ze kauwde. Dit is leven! Dacht ze bij zichzelf terwijl haar tanden de wortel fijnmaalden en ze de heerlijke smaak over haar tong heen voelde, ze genoot met elke hap van de wortel en toen hij op was was haar buikpijn als sneeuw voor de zon verdwenen. Ze besloot door te gaan met de sla en de kroppen sla zagen er al net zo verrukkelijk uit als de wortels ze nam een hap en weer proefde ze een heerlijke smaak, maar dit keer van de heerlijke sla. Ze sloot haar ogen om beter te proeven, maar toen ze in de verte de boer hoorde vloeken en hoorde hoe hij dichterbij kwam wist ze hoelaat het was. Haar ogen sprongen open en ze begon te rennen, ze bleef maar rennen en ze hield niet op. Ze had geluk dat haar buikje vol zat, want anders was ze te slap om van de boer te winnen. Ze rende de poten van haar lijf en ze probeerde uit alle macht weg te komen, ze struikelde over een wortel en ze kwam met een smak tegen de grond, ze voelde het bloed over haar lijf heen stromen en ze wist dat dit een einde kon betekenen, maar tot haar verbazing dacht de boer blijkbaar dat ze dood was en ging er mokkend vandoor. Toen de kust veilig was bekeek ze haar wond een goed en ze besefte dat als ze zonder hulp weg zou gaan dat ze dan een hele grote kans had op een infectie, 'HELP!!!' schreeuwde Lotje, nu moest ze alleen nog maar hopen dat er iemand was die haar kwam redden. Als dat niet gebeurde wist ze niet meer wat ze moest doen.....

Sombra had het hele tafereel al een tijdje in het oog gehouden en op afstand een krop sla dat hij meegenomen had, zat hij op te eten. Hij smulde en hij smulde, mijn kleine tandjes beet hij stukjes van de sla die hij begon te vermalen tot een dikke brij die hij gemakkelijk kon doorslikken. Hij glimlachte tevreden toen hij na een halfuur het kropje sla had opgegeten. Dan focuste hij zich op het konijn dat aan het rennen was voor de boer en abrupt neerviel. Misschien had ze toch hulp nodig? Hij rende naar haar toe eenmaal de boer wegstrompelde. "Ik weet niet wat ik kan doen voor je maar probeer rustig te zijn."zei Sombra zachtjes en hij bekeek de wond, ze moest gewoon rustig zijn, de wonde was niet al te erg. Hij begon er aan te likken en al snel was hij klaar. Het bloeden was zo goed als gestopt. Dat dacht hij toch...

Lotje glimlachte naar het konijn dat aan kwam rennen, ze mocht haar nu al. Was dit iemand die in Owsla zat? Loyje wist dat als je in Owsla zat dat je dan heel trots moest zijn, maar ook heel goed. Toen het konijn bij haar stond zei ze tegen haar: 'Ik weet niet wat ik kan doen voor je maar probeer rustig te zijn.' Lotje knikte en ze hield op met trillen, ze voelde dat haar medekonijn haar wond likte en Lotje lag nog steeds even rustig tegen de grond aan, ze had een harde smakkerd gemaakt, maar gelukkig geen erge verwondingen op gelopen. Toen het andere konijn was gestopt met het likken van haar wond, bekeek Lotje de wond nog eens, het was een totaal ongevaarlijke wond, maar het ennige wat nog een beetje belangerijk was was dat ze niet door het zand moest stuiven of op een andere manier iets in haar wond krijgen. 'Ik ben Lotje en hoe heet jij? Lotje vond dit konijn aardig en ze glimlachete vriendelijk, ze probeerde op te staan en gelukkig lukte dat haar ook nog, en daar stond ze dan, naast een onbekend konijn die zojuist iets heel aardigs voor haar had gedaan.

Zo het bloeden was gedaan, weldra zou de wond gaan stollen maar dan moest ze alsnog oppassen. Ze zou de wond weer kunnen openhalen. "Rustig aan doen oke?"zei Sombra zachtjes en hij glimlachte zover hij kon. Toen Lotje haar naam zei moest hij een beetje grijnzen "Wel ik ben Sombra, ben je opgevoed door tweelopers(mensen)? Want zo'n naam hoor je alleen maar als je in gevangenschap hebt geleefd. Geen probleem voor mij hoor. Ik ben hier al wel eventjes, maar veel mede konijnen heb ik nog niet echt gezien. Jij bent eigenlijk de eerste.". Hij moest lachen en dan snuffelde hij aan het gras en begon daarvan te eten toen hij eenmaal ontdekt had dat het veilig gezond gras was. " Je kan mee-eten, het is lekker gezond, ik zag je daar eten stelen van de tweeloper, je moet geluk hebben om daar iets te stelen echt, heb er ervaring mee."

Lotje glimlachte, 'Wel ik ben Sombra, ben je opgevoed door tweelopers? Want z'n naam hoor je alleen maar als je in gevangenschap hebt geleefd. Geen probleem voor mij hoor. Ik ben hier al wel eventjes, maar veel mede konijnen heb ik nog niet gezien. Jij bent eigenlijk de eerste.' Sombra lachte maar Lotje had het gevoel dat ze even weg was, want telkens hoorde ze Sombra weer vragen of ze opgevoed was door tweevoeters. Het zou best eens kunnen, want Lotje wist helemaal niks meer van haar verleden. Misschien zou het haar later weer te binnen schieten. Sombra begon te snuffelen aan het gras en vroeg haar of ze mee at, 'Okè, ik eet met je mee.' En Lotje glimlachte vriendelijk, wat haar betreft had ze er een nieuwe vriendin bij.

Edit Hazel: Lotje, 5 volle regels graag. Dit geldt ook voor Sombra, is net een beetje te nipt.(: